Diagnoza

Cel diagnozy - określenie istoty i scharakteryzowanie następstw w zakresie funkcji poznawczych, emocjonalno - motywacyjnych, behawioralnych, które występują na skutek uszkodzenia mózgu oraz próba określenia szans na poprawę w wyniku: naturalnych procesów regeneracyjnych, albo przez odpowiednio dobrany program neurorehabilitacyjny.

Warunki konieczne do diagnozy:

• nastawienie do udziału w badaniach;
• rozumienie instrukcji i zdolność do wykonywania zadań;
• zdolność do utrzymywania uwagi;

Cele i rodzaje diagnozy:

• naukowe - badania grupowe, dobór osób do grupy eksperymentalnej i kontrolnej muszą spełniać kryteria przyjęte przez badaczy(dotyczą wniosków, które można wyciągnąć na temat zaburzenia);
• pragmatyczne - dotyczą pacjenta i jego problemów klinicznych. 

Cele diagnozy:

• Relacji dysfunkcji do struktury mózgu.
• Charakter i głębokość zaburzeń poznawczych występujących u pacjenta z uszkodzeniem mózgu.
• Praktyczny wpływ stwierdzonych u pacjenta uszkodzeń na codzienne życie.
• Wpływ uszkodzeń mózgu na zachowanie i nastrój chorego.
• Zmiany sprawności pacjenta z upływem czasu.
• Wpływ możliwości i ograniczeń pacjenta na proces rehabilitacji.

Rodzaje diagnozy:

• diagnoza specyficzna - badania różnicowe: charakter zaburzeń poszczególnych funkcji prowadzących do klasyfikacji afazji;
• ocena funkcjonalna - określenie zaburzonych i zachowanych funkcji mózgu, ich wpływ na życie osobiste i społeczne;
• diagnoza niespecyficzna - rutynowe badanie określające stan somatyczny i psychiczny pacjenta.